
Współczesny świat stawia przed młodymi ludźmi ogromne wyzwania. Żyjemy szybciej, jemy gorzej, śpimy krócej, a stres pojawia się coraz częściej i w coraz młodszym wieku. W tej rzeczywistości nasze zdrowie fizyczne i psychiczne nabiera szczególnego znaczenia, a dbanie o nie powinno być priorytetem dla każdego młodego człowieka. Dlatego też pojawia się pytanie: czy szkoła powinna uczyć dzieci i młodzież jak dbać o swoje zdrowie?
Edukacja zdrowotna to przedmiot, który ma uczyć nie tylko o witaminach, piramidzie żywieniowej czy znaczeniu ruchu. To proces wychowawczy, który powinien pomagać młodemu człowiekowi zrozumieć jak jego codzienne wybory wpływają na ciało i umysł. Edukacja zdrowotna obejmuje:
• zasady zdrowego odżywiania,
• higienę osobistą i snu,
• aktywność fizyczną,
• profilaktykę uzależnień,
• zdrowie psychiczne i emocjonalne,
• bezpieczeństwo w sieci i w życiu codziennym.
W praktyce powinna przede wszystkim kształtować świadomość, odpowiedzialność i nawyki, które będą procentować przez całe życie. Warto podkreślić, że szkoła to przestrzeń, w której dzieci
i młodzież spędzają większość swojego dnia. To tam uczą się nie tylko matematyki czy języka polskiego, ale też życia w społeczeństwie. Dlatego to właśnie szkoła może stać się naturalnym miejscem do nauki o zdrowiu. Na jakie dane warto zwrócić uwagę?
Temat „edukacji zdrowotnej” w szkole jest realny i dostrzegany nie tylko w Polsce ale i na świecie, jednak wciąż wymaga otwartej dyskusji i uświadamiania społeczeństwa jak ważny to aspekt.
Wprowadzenie tego przedmiotu do szkoły do przede wszystkim:
Większość specjalistów podkreśla, że edukacja zdrowotna nie ma zastępować rodziców lecz ich mądrze wspierać. Wdrażanie tego przedmiotu w szkołach to nie tylko troska o zdrowie jednostki, ale też inwestycja w zdrowe społeczeństwo. Młodzi ludzie, którzy rozumieją znaczenie zdrowia, rzadziej sięgają po używki, lepiej radzą sobie ze stresem i częściej wybierają aktywny tryb życia. Edukacja zdrowotna jako przedmiot w szkole powinna być nowoczesna, atrakcyjna, oparta na rzetelnej wiedzy i dostosowana do wieku uczniów. Nie chodzi o suche fakty, lecz o rozmowę, doświadczenie i praktykę, ponieważ zdrowia nie uczymy się
z podręcznika, lecz przez działanie.